Eylea®
Preparat ten stosuje się w leczeniu pacjentów w przebiegu poszczególnych chorób oczu, predysponujących do tworzenia się nieprawidłowych naczyń krwionośnych w oku, które mogą przepuszczać płyn i powodować krwawienia oraz obrzęki.
Skutkiem tego może być pogorszenie postrzegania szczegółów przy codziennych czynnościach, takich jak prowadzenie samochodu, czytanie i rozpoznawanie twarzy, a niekiedy nawet prowadzi to do utraty wzroku. Preparat o mechanizmie działania VEGF trap.
Wskazania
Preparat jest wskazany do stosowania u dorosłych w celu leczenia: neowaskularnej (wysiękowej) postaci zwyrodnienia plamki żółtej związanego z wiekiem (AMD) oraz zaburzeń widzenia spowodowanych obrzękiem plamki żółtej wtórnym do niedrożności żyły środkowej siatkówki (CRVO).
Skład
1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 40 mg afliberceptu. 1 fiolka zawiera 100 µl, co odpowiada 4 mg afliberceptu; taka objętość jest wystarczająca do podania dawki o objętości 50 µl, zawierającej 2 mg afliberceptu.
Działanie
Aflibercept jest rekombinowanym białkiem fuzyjnym składającym się z fragmentów domen zewnątrzkomórkowych ludzkich receptorów VEGF 1 i 2, połączonych z fragmentem Fc ludzkiej IgG1. Produkowany jest w komórkach K1 jajnika chomika chińskiego (CHO) technologią rekombinacji DNA. Aflibercept działa jako rozpuszczalny receptor przynętowy, który wiąże VEGF-A i PlGF z większym powinowactwem niż ich naturalne receptory i w ten sposób może zahamować wiązanie i aktywację tych pokrewnych receptorów VEGF. U pacjentów z wysiękową postacią AMD leczonych preparatem zmniejsza się średni rozmiar patologicznej neowaskularyzacji podsiatkówkowej (CNV) oraz grubość siatkówki. U pacjentów z obrzękiem plamki żółtej wtórnym do CRVO obserwowano zmniejszenie grubości siatkówki. Aflibercept po podaniu do ciała szklistego jest wolno wchłaniany z oka do układu krążenia i występuje w krążeniu ogólnym głównie w formie nieaktywnego, stabilnego kompleksu z VEGF, natomiast tylko "wolny aflibercept" jest zdolny do wiązania endogennego VEGF. Maksymalne stężenie wolnego afliberceptu w osoczu jest niskie (średnio ok. 0,02 µg/ml) występuje w ciągu 1 do 3 dni po wstrzyknięciu 2 mg leku do ciała szklistego, a 2 tyg. po podaniu jest niewykrywalne u prawie wszystkich pacjentów. Aflibercept podawany do ciała szklistego co 4 tyg. nie kumuluje się w osoczu. Wolny aflibercept wiąże VEGF tworząc stabilny, nieaktywny kompleks. Podobnie jak w przypadku innych dużych białek oczekuje się, że zarówno wolny jak i związany aflibercept są usuwane poprzez katabolizm proteolityczny.
Przeciwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Czynne lub podejrzewane zakażenie gałki ocznej lub jej okolicy. Czynne, ciężkie zapalenie wnętrza gałki ocznej.
Środki ostrożności
Ze względu na ryzyko zapalenia wnętrza gałki ocznej podczas podawania leku należy zawsze stosować odpowiednie aseptyczne techniki wstrzykiwań; należy poinstruować pacjentów, aby bezzwłocznie zgłaszali wszelkie objawy sugerujące zapalenie wnętrza gałki ocznej, które powinny być leczone w odpowiedni sposób. Obserwowano wzrost ciśnienia śródgałkowego w ciągu 60 min od wstrzyknięcia do ciała szklistego, w tym także po wstrzyknięciu preparatu. Należy zastosować specjalne środki ostrożności u pacjentów z niedostatecznie kontrolowaną jaskrą (nie należy wstrzykiwać preparatu, gdy ciśnienie śródgałkowe wynosi ≥30 mmHg). We wszystkich przypadkach należy monitorować zarówno ciśnienie śródgałkowe jak i ukrwienie tarczy nerwu wzrokowego i w razie potrzeby zastosować odpowiednie postępowanie. Ze względu na ryzyko wystąpienia odczynów immunologicznych, należy poinstruować pacjentów, aby zgłaszali wszelkie objawy podmiotowe i przedmiotowe zapalenia śródgałkowego, tzn. ból, światłowstręt lub zaczerwienienie, gdyż mogą to być objawy świadczące o nadwrażliwości. Po wstrzyknięciu doszklistkowym inhibitorów VEGF zgłaszano ogólnoustrojowe działania niepożądane m.in. krwotoki i zdarzenia zakrzepowo-zatorowe; istnieje teoretyczne ryzyko, że może mieć to związek z hamowaniem VEGF. Nie badano systematycznie bezpieczeństwa i skuteczności leczenia preparatem podawanym jednocześnie do obu oczu. Do czynników ryzyka mogących prowadzić do przedarcia nabłonka barwnikowego siatkówki po leczeniu lekami anty-VEGF wysiękowej postaci AMD należy rozległe i (lub) daleko posunięte odwarstwienie nabłonka barwnikowego siatkówki. Rozpoczynając leczenie preparatem, należy zachować ostrożność u pacjentów, u których występują czynniki ryzyka przedarcia nabłonka barwnikowego siatkówki. Należy odstąpić od leczenia pacjentów z przedarciowym odwarstwieniem siatkówki lub otworami plamki w stadium 3 lub 4. W razie pęknięcia siatkówki należy wstrzymać się z podaniem dawki i nie wznawiać leczenia do całkowitego wygojenia się pęknięcia. Podawanie leku należy wstrzymać i nie wznawiać leczenia przed kolejną wyznaczoną wizytą, jeśli wystąpi: pogorszenie ostrości wzroku w najlepszej korekcji (BCVA) o ≥30 liter w porównaniu z ostatnią oceną ostrości wzroku; wylew podsiatkówkowy obejmujący centrum dołka siatkówki lub jeśli wielkość wylewu obejmuje ≥50% całkowitej powierzchni zmiany. Podawanie leku należy wstrzymać na 28 dni przed lub po wykonanych lub planowanych operacjach wewnątrzgałkowych. Istnieje ograniczone doświadczenie w leczeniu pacjentów z przewlekłym, niedokrwiennym CRVO. Leczenie nie jest zalecane u pacjentów, u których występują kliniczne objawy nieodwracalnej utraty wzroku spowodowanej niedokrwienną postacią CRVO. Istnieją ograniczone dane kliniczne dotyczące stosowania preparatu u pacjentów z retinopatią cukrzycową. Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności preparatu u dzieci i młodzieży - stosowanie preparatu u dzieci i młodzieży nie jest właściwe we wskazaniach wysiękowa postać AMD i CRVO.
Ciaża i laktacja
Nie należy stosować leku w okresie ciąży, chyba że potencjalne korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia i co najmniej przez 3 mies. po ostatnim wstrzyknięciu doszklistkowym afliberceptu. Nie wiadomo, czy aflibercept przenika do mleka ludzkiego. Preparat nie jest zalecany do stosowania w okresie karmienia piersią. Należy podjąć decyzję o przerwaniu karmienia piersią lub przerwaniu leczenia preparatem, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.
Efekty uboczne
Bardzo często: krwotok spojówkowy, ból oka. Często: przedarcie nabłonka barwnikowego siatkówki (tylko u pacjentów z wysiękową postacią AMD), odwarstwienie nabłonka barwnikowego siatkówki (tylko u pacjentów z wysiękową postacią AMD), zwyrodnienie siatkówki, krwotok do ciała szklistego, zaćma, zaćma jądrowa, zaćma podtorebkowa, nadżerka rogówki, otarcie rogówki, wzrost ciśnienia śródgałkowego, niewyraźne widzenie, męty w ciele szklistym, obrzęk rogówki, odłączenie ciała szklistego, ból w miejscu wstrzyknięcia, uczucie obecności ciała obcego w oku, zwiększone łzawienie, obrzęk powieki, krwawienie w miejscu wstrzyknięcia, przekrwienie spojówek, przekrwienie gałki ocznej. Niezbyt często: nadwrażliwość (w tym reakcje alergiczne), zapalenie wnętrza gałki ocznej (z dodatnimi i ujemnymi posiewami), odwarstwienie siatkówki, przedarcie siatkówki, zapalenie tęczówki, zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego, zaćma korowa, zmętnienia soczewki, ubytek nabłonka rogówki, podrażnienie w miejscu iniekcji, nieprzyjemne uczucie w oku, podrażnienie powieki, rozbłyski w komorze przedniej. Rzadko: zapalenie ciała szklistego, zapalenie błony naczyniowej oka, ropostek. U pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe zaobserwowano zwiększenie częstości występowania krwotoku spojówkowego. Po doszklistkowym zastosowaniu inhibitorów VEGF istnieje potencjalne ryzyko tętniczych powikłań zakrzepowo-zatorowych. Jak w przypadku wszystkich białek terapeutycznych, istnieje ryzyko immunogenności preparatu.
Interakcje
Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. Nie badano wspomagającego zastosowania terapii fotodynamicznej (PDT) z użyciem werteporfiny i preparatu, nie ustalono więc profilu bezpieczeństwa takiego leczenia.
Dawkowanie
Dorośli. Preparat stosuje się wyłącznie w postaci wstrzyknięcia do ciała szklistego. Musi być podawany wyłącznie przez wykwalifikowanego lekarza, doświadczonego w wykonywaniu wstrzykiwań do ciała szklistego. Wysiękowa postać AMD. Zalecana dawka wynosi 2 mg afliberceptu, co odpowiada 50 µl roztworu. Leczenie rozpoczyna się od 1 wstrzyknięcia na miesiąc w 3 kolejnych dawkach, a następnie podaje się 1 wstrzyknięcie co 2 mies. Nie ma wymogu monitorowania pomiędzy wstrzyknięciami. Po pierwszych 12 mies. leczenia odstęp pomiędzy dawkami można wydłużyć w zależności od parametrów anatomicznych i wzrokowych. W tym przypadku, harmonogram monitorowania powinien być określony przez wykwalifikowanego lekarza i może być częstszy niż harmonogram wstrzyknięć. Obrzęk plamki żółtej wtórny do CRVO. Zalecana dawka wynosi 2 mg afliberceptu, co odpowiada 50 µl roztworu. Po pierwszej iniekcji, kolejne iniekcje podawane są co miesiąc. Odstęp pomiędzy dwiema dawkami nie powinien być krótszy niż 1 mies. Jeśli po pierwszych 3 mies. leczenia parametry anatomiczne i wzrokowe nie ulegną poprawie, kontynuowanie leczenia nie jest zalecane. Iniekcje są podawane co miesiąc, do czasu uzyskania stabilizacji parametrów anatomicznych i wzrokowych podczas 3 kolejnych comiesięcznych badań. Następnie należy ponownie rozważyć potrzebę kontynuacji leczenia. W razie potrzeby, leczenie może być kontynuowane, ze stopniowym wydłużaniem odstępów pomiędzy wstrzyknięciami, przy utrzymującej się odpowiedzi w zakresie parametrów anatomicznych i wzrokowych. Jeśli leczenie zostało wstrzymane, należy monitorować parametry anatomiczne i wzrokowe, a w przypadku ich pogorszenia leczenie powinno być wznowione. Zwykle badanie pacjenta powinno być przeprowadzane podczas wizyt, w trakcie których dokonuje się wstrzyknięcia. Podczas leczenia w wydłużonych odstępach czasu, aż do zakończenia terapii, harmonogram badań powinien być określony przez lekarza prowadzącego na podstawie indywidualnej reakcji pacjenta i może być częstszy niż harmonogram iniekcji. Nie przeprowadzono specyficznych badań z zastosowaniem preparatu u pacjentów z niewydolnością wątroby i (lub) nerek - dostępne dane nie wskazują na konieczność dostosowywania dawki w tej grupie pacjentów. Brak specjalnych wymagań u pacjentów w podeszłym wieku. Podczas wstrzyknięcia do ciała szklistego należy zapewnić odpowiednie znieczulenie i jałowość, m.in. stosując miejscowo substancje bakteriobójcze o szerokim spektrum działania (np. powidon jodowany na skórę w okolicy oka, powieki i powierzchnię gałki ocznej). Zalecana jest chirurgiczna dezynfekcja rąk oraz użycie jałowych rękawiczek, jałowego obłożenia chirurgicznego i jałowej rozwórki powiek (lub odpowiednika). Igłę iniekcyjną należy wprowadzić do jamy ciała szklistego 3,5-4,0 mm za rąbkiem rogówki, unikając południka poziomego i kierując się w stronę środka gałki ocznej. Następnie podaje się objętość iniekcji 0,05 ml. Kolejne iniekcje należy podawać w inne miejsca twardówki. Bezpośrednio po wstrzyknięciu do ciała szklistego pacjenci powinni być monitorowani pod kątem wzrostu ciśnienia śródgałkowego (kontrola ukrwienia tarczy nerwu wzrokowego lub pomiar ciśnienia śródgałkowego). W razie potrzeby powinien być dostępny sterylny sprzęt do paracentezy. Każdą fiolkę należy stosować do leczenia tylko jednego oka. Fiolka zawiera ilość większą niż zalecana dawka 2 mg. Nie należy podawać całej objętości ekstrahowalnej jaką można uzyskać z fiolki (100 µl). Nadmiar objętości należy usunąć przed iniekcją. Podanie całej objętości fiolki może doprowadzić do przedawkowania.
Uwagi
Pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn do czasu odzyskania prawidłowych funkcji wzrokowych.